Znajdujesz się w: Strona główna > O roślinach > Magnolia

Magnolia

Nazwa magnolia pochodzi od francuskiego lekarza i botanika Pierre′a Magnola. Magnolie należą do rodziny magnoliowatych (Magnoliaceae), oprócz magnolii do rodziny tej należy tulipanowiec (Liriodendeon). Rośliny te występują w Azjii (Himalaje do Japonii i Jawy) na wschodzie Ameryki Północnej w Ameryce Środkowej i Południowej. Wśród magnolii wyróżniamy zarówno niskie krzewy do 3 metrów wysokości (Magnolia liliflora Nigra) jak i wysokie 30 metrowe drzewa (Magnolia acuminata). W warunkach klimatycznych Polski świetnie dają sobie radę magnolie o liściach opadających na zimę, istnieją też magnolie zimozielone (uprawione na zachodzie Europy). Liście są całobrzegie, duże, przylistki również duże otaczające pęd i często zrośnięte z ogonkiem liściowym. Cechą charakterystyczną u magnolii jest pozostawienie wyraźnej, wąskiej blizny po opadnięciu liścia. Kora jest szara i gładka, u magnolii lekarskiej ma właściwości lecznicze - działanie tonizujące. Magnolie posiadają płytki talerzowaty system korzeniowy. Kwiaty występują pojedynczo na gałązkach w zależności od odmiany różnią się kształtem i kolorem oraz ilością tepali. Kwiat jest obupłciowy z wolnymi słupkami oraz dużą ilością pręcików ułożonych spiralnie na wydłużonej osadce. Pyłek najczęściej przenoszony jest przez owady. Owoc zbiorowy złożony z mieszków, są różowe lub czerwone przed dojrzeniem, nie mniej atrakcyjne niż kwiaty! (Magnolia tripetala) Nasiona są kształtu fasolowatego. Do rodzaju magnolia należy około 80 gatunków drzew i krzewów. Magnolie to rośliny które dość łatwo się krzyżują, najpopularniejszy mieszaniec został uzyskany w 1820 roku przez francuza Soulange-Bodina. Była to spontaniczna krzyżówka magnolii nagiej i purpurowej, od hodowcy nadano jej nazwę Magnolia soulangeana (obecnie obowiązuje pisownia soulangiana). Pierwsze informacje o magnolii w Polsce pochodzą z XIXw. w katalogu Warszawskiego Ogrodu Botanicznego wymienione są dwa gatunki: Magnolia parasolowata i magnolia drzewiasta. Magnolie zostały wprowadzone do polskich arboretów w pierwszej połowie XIXw. do arboretum w Niedźwiedziu oraz do Arboretum Kórnickiego.

Stanowisko

Magnolie lubią miejsca słoneczne, ciepłe i osłonięte od wiatru. W ogrodach przydomowych magnolia najczęściej jest drzewem soliterowym, sadzonym pojedynczo na trawniku. Wtedy drzewo ma wystarczająco miejsca i wygląda bardzo efektownie. Magnolie nadają się do większych ogrodów, jednak posiadacze mniejszych ogrodów mogą pozwolić sobie na posadzenie jednej z mniejszych odmian osiągających do 3m wysokości. Wymagania glebowe Wymagają gleby żyznej próchnicznej i na przepuszczalnym podłożu, ciepłej, dostatecznie wilgotnej o odczynie kwaśnym (pH 5-6). Przed posadzeniem warto dodać do gleby torfu wysokiego, kwaśnego. Magnolie posadzone na glebach o odczynie zasadowym chorują i wolniej rosną, objawem jest chloroza- żółknięcie liści. Bezwzględnie należy unikać sadzenia magnolii na terenach gdzie pozostawiono wapienne resztki po budowie. Rośliny sadzimy mniej więcej na takiej głębokości na jakiej były posadzone w donicy. Nie należy mocno uciskać korzeni ponieważ może to doprowadzić do ich uszkodzenia i zamarcia całej rośliny. Po posadzeniu należy roślinę obficie podlać.

Pielęgnacja

Gleby wokół magnolii nie wolno przekopywać, ponieważ magnolie mają płytki system korzeniowy. Wskazane jest ściółkowanie liśćmi dębu, igliwiem sosnowym, torfem wysokim, korom sosnową. Ściółka polepsza warunki wilgotnościowe i temperaturowe. Wiosną od marca do czerwca warto nawozić nawozem wieloskładnikowym np. Azofoską co dwa tygodnie. Dostępne są już specjalne nawozy do magnolii, ważne jest to aby nawóz był fizjologicznie kwaśny (np. do iglaków, różaneczników) nie mogą zawierać wapnia. Magnolie nie wymagają cięcia, prof. Czekalski uważa, że jest ono wręcz szkodliwe ponieważ osłabia na rok lub dwa kwitnienie. Wycięcia wymagają jedynie chore lub uschnięte gałęzie.

Choroby i szkodniki magnolii

 Zaburzenia fizjologiczne:

 


Choroby infekcyjne:

 

 

Szkodniki: